We naderen met rasse schreden het einde van dit onfortuinlijke jaar, met toch hier en daar een sprankeltje hoop.

De minister van Justitie laat vanuit zijn safehouse weten dat het zwaar weegt om de volgende dagen in afzondering te moeten leven (en waarom is er niet meer verontwaardiging dat een minister van Justitie zich moet afzonderen voor criminelen?). De voorzitter van de Franstalige ondernemingsrechtbank van Brussel stelt dat België met haar ondergefinancierde justitie de drugsmaffia te veel vrijuit laat gaan, wat buitenlandse investeerders zou ontmoedigen om in ons land te investeren (“La Belgique a un problème mafieux aujourd’hui”, La Libre Belgique, 17 december). Intussen liet de minister vanuit zijn safehouse weten dat die ellende toch ook gepaard gaat met de blijde boodschap dat er een derde Quickie-junior op komst is. “Always look on the bright side of life.”

De overgrote meerderheid van de advocaten is niet geïnteresseerd in hun Orde. In het beste geval zijn ze onverschillig voor het doen en – volgens hen – vooral laten van de Orde van Vlaamse Balies. Nu die laatste besliste dat het budget zal worden verhoogd en dus ieder advocaat volgend jaar (nog) meer moet betalen voor de Brusselse baronnen, zal het gemopper weer toenemen. Intussen krijgt diezelfde OVB van over heel Europa felicitaties voor de wijze waarop ze het Hof van Justitie ertoe bracht om het arrest van 8 december uit te spreken, dat een brede interpretatie geeft aan het beroepsgeheim van advocaten. Als de meeste mensen deugen, dan in deze toch ook zeker de Orde van Vlaamse Balies.

De bubbel rond het Europees Parlement davert nog steeds op zijn grondvesten in het corruptiedossier met tentakels in Qatar en Marokko. De door het federaal parket verspreide beelden van de gigantische hoeveelheid cash geld waren indrukwekkend, zeker in tijden waar het voor de gewone man in de straat alsmaar meer een huzarenstukje wordt om via een bankautomaat nog aan bankbiljetten te geraken. Maar geld maakt niet gelukkig; hoewel, allicht voelen die 165 klanten van de krantenwinkel in Olmen die ieder 870.000 euro wonnen met Euromillions zich toch wat gelukkiger.

Twee Gentse professoren schrijven een boek over activistische rechters. Veel is er nog niet over geweten en de auteurs dragen hun reputatie mee, zodat het nu al vaststaat dat het spraakmakend zal zijn. Het debat laait ook op in Nederland. In een bijzonder interessante bijdrage in het Financieele Dagblad (“De balans tussen rechter en politicus loopt gevaar”, FD, 20 december) wordt Andreas Kinneging, hoogleraar rechtsfilosofie, aan het woord gelaten. Die heeft de volgende pittige quote in petto: “Steeds meer mensen vragen zich af of het wel zo’n goed idee is om mensen die voor het leven benoemd zijn, zo veel macht te geven. Mijn antwoord daarop is nee. We zullen moeten proberen om de komende decennia de plaats van de rechter in de trias politica te laten keren tot de juiste maat. De geschiedenis leert dat de bevolking uiteindelijk niet akkoord gaat met een samenleving waarin de rechter het laatste woord heeft.” Maar toch is de Brusselse onderzoeksrechter Michel Claise, volgens De Standaard “de Brusselse ket die Europarlementsleden doet bibberen” (DS 19 december) op dit ogenblik de held omdat hij, nog steeds volgens de krant, “voor iedereen dezelfde maatstaf hanteert. Of die nu rijk en machtig is, of niet.”

Deze week werd duidelijk dat hackers geïnteresseerd zijn in de data van onze steden en gemeenten. Wat er nu precies in Antwerpen gebeurt, weet niemand: werd er losgeld betaald, wordt er onderhandeld, spelen de hackers blufpoker? De Antwerpse burgemeester meldde dat er 557 gigabyte aan gegevens zijn buit gemaakt. Het zal ook nog maanden duren vooraleer alle gegevens terug zijn samengesteld en het lekt ook elders. Het positieve nieuws in deze is misschien wel de verhoogde aandacht voor cybersecurity en de vraag of al die digitalisering wel altijd zo snel moet gaan.

Het jaar kabbelt naar zijn einde, maar is alles ook om zeep? Tijd misschien om ook wat aan navelstaarderij te doen. In juridisch Vlaanderen, en misschien ook een beetje daarbuiten, is ‘jubelen’ tot een begrip uitgegroeid. Deze wekelijkse blog moet de concurrentie aangaan met toenemende bijdragen van hoog niveau en moet nu vaak het onderspit delven. Als u wilt dat deze column niet verdwijnt zal u als fan “uit uw kot” moeten komen. Ook een positief bedoelde blog heeft een vertwijfelde achterkant. Dat de schare trouwe lezers zich nu maar eens laten horen. Het is de tijd voor mensen van goede wil. Is dit het einde of een nieuw begin?

Hugo Lamon

Lees hier eerdere columns van Hugo Lamon

Op de hoogte blijven van alle nieuwigheden binnen de juridische en fiscale wereld?
Volg Jubel.be op LinkedIn