LAMON op woensdag Mr. Hugo LAMON is advocaat aan de balies van Limburg en Brussel NL (LAMON LAW). Iedere woensdag maakt hij op Jubel een persoonlijke beschouwing. |
Het behoort tot de vaste rituelen van de maand januari: min of meer gelijkgestemden vermenigvuldigen bacteriën, goede voornemens en “de beste wensen” voor het nieuwe jaar. In functie van het beschikbare budget van de organisator gaat dit gepaard met alcoholica allerhande van sterk variërende kwaliteit (met de ontnuchterende vaststelling dat “cava” vele ladingen dekt), overigens steeds vaker voorzien van politiek correcte alternatieven als bessensapjes en watertjes. Recepties zijn tevens een broeihaard van geruchten of gewoonweg gemene roddels boven of onder de gordel. Ook in de juridische wereld zijn er de receptieratten, de aandachtszoekers en naarstige protocolhaviken die in de juiste volgorde hielenlikkend de in hun ogen juiste personen groeten en anderen van zich afschudden. Recepties allerhande nopen tot enkele nuchtere vaststellingen.
Politici zijn ongelukkig. De moeizame regeringsvorming is zelfs voor zij die tot de ingewijde cenakels van de Wetstraat behoren behoorlijk ondoorgrondelijk. Dat geldt zeker voor de vele politieke backbenchers, die deze wanorde niet meer uitgelegd krijgen. “Ga je in het nieuwe jaar ook eens iets positiefs schrijven over de wetgever” vroeg een parlementslid mij vertwijfeld op een receptie. Ik beloofde hem mijn kritische zin niet in de steek te laten, maar met een voluntaristische openheid het parlementair werk verder op te volgen. Ik weet niet of het geruststellend was.
De minister van justitie lijkt ongelukkig. De cipiers staken (alweer) en terwijl het euthanasieproces voor het Hof van Assisen in alle hevigheid (binnen en buiten de rechtszaal) woedt, stelde hij dat de wetgeving niet volmaakt is en best wordt herschreven. Ik zou minstens tot na de uitspraak van de assisenjury gewacht hebben, maar ik ben dan ook geen minister. Misschien wilde de minister sommigen gerust stellen.
De rechterlijke macht is ongelukkig. Wie de korpschefs op de obligaat zuinige recepties van de rechtbanken ontmoette, ontwaarde een mengeling van “gedrevenheid-tegen-beter-weten-in” en de vaststelling dat justitie vele ondoorgrondelijke kronkels kent. Wie sommige justitiepaleizen betreedt waant zich in een moderne luchthaven met de daarmee gepaard gaande strenge ingangscontrole, terwijl op andere plaatsen er van enig toezicht nauwelijks sprake is. Kan iemand bijvoorbeeld eens geruststellend uitleggen op wat het verschil in beveiliging van pakweg het Vlinderpaleis en het hof van beroep in Antwerpen gebaseerd is? Ik beloofde aan iedereen die mij de vraag stelde om er niets over te schrijven in deze blog.
De Vlaamse advocatuur is ook ongelukkig, maar met mate. Op de nieuwjaarsreceptie van de Orde van Vlaamse Balies wees voorzitter Edward Janssens op het weinig benijdenswaardige lot van sommige advocaten in het buitenland.
De Iraanse advocaat Nasrin Sotoudeh werd in 2019 veroordeeld tot 148 stokslagen en een celstraf van 38 jaar omdat zij het opnam voor vrouwen die het aandurfden in Iran te protesteren tegen de verplichting een hoofddoek te dragen. De Chinese advocaat Jian Tianyong werd in 2017 veroordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf omdat hij zou hebben aangezet “tot ondermijning van de staatsmacht”. De gelauwerde Egyptische mensenrechtenadvocate Mahienour El-Massry, die eerder al een gevangenisstraf opgelegd kreeg voor haar deelname aan een protestactie, werd in 2019 opnieuw gearresteerd omwille van haar engagement. De advocaat Lê Quốc Quân uit Vietnam werd van het tableau geschrapt op verdenking van betrokkenheid bij acties gericht op het ten val brengen van het regime. Dat is het lot van 4 advocaten die de belangen van cliënten behartigen in Iran, China, Egypte en Vietnam. Uiteraard zijn er meer dan 4 advocaten in meer dan 4 landen die bedreiging, allerlei vormen van druk, gevangenneming en erger ondergaan, louter omdat zij hun werk als advocaat doen. Zij verdienen onze bewondering, zo meldde de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies.
In vergelijking met advocaten die het slachtoffer zijn van stalking, fysiek geweld, bedreigingen, ongerechtvaardigde publieke kritiek, afluisterpraktijken, ongeoorloofde ondervragingen met betrekking tot dossiers van cliënten, buitensporige administratieve controles, onterechte tuchtprocedures of andere vormen van pesterijen kan het lot van de Vlaamse advocaten enkel als de (geruststellende) absolute gelukzaligheid worden omschreven. Maar toch, net deze week was er een rimpel in de anders relatief rustige deontologische vijver van de Vlaamse advocatuur. Op vraag van de stafhouder diende een advocaat zich in de reeds genoemde assisenprocedure terug te trekken. Dat zorgde voor wat opschudding en vroeg om enige duiding. In vergelijking met het lot van sommige buitenlandse advocaten valt het in ons land nog wel mee. Advocaten kunnen nog onafhankelijk handelen en als ze dat doen moeten ze niet naar de gevangenis. Dat is geruststellend te noemen, niet?
Meer blogposts lezen van Hugo Lamon? Dat kan hier!
Bekijk het verslag van de OVB-nieuwjaarsreceptie hieronder!
0 reacties