Het is  bekend: deze blog wordt niet enkel door juristen gelezen. Die “vreemden” zijn voor deze bijdrage uitdrukkelijk niet de doelgroep, of misschien toch weer wel. Ik wil het hebben over de wijze waarop rechtbanken hun beslissingen kenbaar maken en laat me maar meteen met de deur in huis vallen: die communicatie van de rechtbanken is aftands, ouderwets en voor vele buitenstaanders hilarisch.

De postbode bracht vroeger iedere dag via brieven nieuws, maar bedeelt nu voornamelijk de laatste papieren reclamefolders. Tot enkele jaren geleden dropte hij of zij nog brieven  inhoud en  werd op menig advocatenkantoor naar de komst van “de facteur” uitgekeken, want die bepaalde de stemming van de dag. Tegenwoordig  ontvangen advocaten enkel nog groene en bruine briefomslagen. De groene  (meer precies: deze in een onbestemd vaalgroene kleur) zijn gerechtsbrieven, die termijnen doen lopen en rechtsgevolgen doen ontstaan. Ze zijn voorzien van een ontvangstkaart. De nieuwe lichting postbodes (jobstudenten, bijklussers en andere veelal onaandachtige lieden) doen zelfs niet meer de moeite om de kaart te laten ondertekenen. Het heeft ook weinig zin, nu de postdiensten via het internet een trackingsysteem hebben waar  tot op de minuut de (geef toe: vaak trage) route van een brief kan worden gevolgd, al moet daarvoor wel een onmetelijk lange rij cijfers worden ingevuld. Het zal de postbode een zorg wezen,  maar die niet teruggestuurde kaarten geven  aan rechtbanken wel de mogelijkheid om een zaak uit te stellen “omdat er geen bewijs voorligt van de ontvangst van de gerechtsbrief”.

En dan zijn er nog de brieven met een briefomslag in het onnavolgbare bruin, dat vroeger exclusief voorbestemd was voor alle ministeries en boze overheidsdiensten.  Enkel justitie lijkt nog deze aftandse kleur te hanteren , terwijl de rest van de samenleving hoofdzakelijk elektronisch communiceert en in de zeldzame andere gevallen wel  private pakjesdienst inhuurt.

De bruine omslagen verdienen toch maatschappelijke aandacht en dat niet alleen omwille van de inhoud. Na doorgedreven empirisch onderzoek blijkt dat het overgrote deel van deze bruine omslagen voorzien worden van een zichtbaar manueel aangebrachte sluiting met kleefband.  De griffie staat met eigen handen garant voor de vertrouwelijk karakter van de zending.  Enkel een boosaardig ingestelde advocaat stelt zich de vraag naar de finaliteit van deze manuele handelingen. Is er enkele jaren geleden iets misgelopen met een openbare aanbesteding van 20.000.000 omslagen (ik zeg maar wat) of was de omschrijving in het bestek niet waterdicht (of beter: kleefdicht) of was het om het bedreigd beroep van “manuele bruine briefomslagensluiterklever” in stand te houden (zoals ook mandenvlechters of klompenmakers op maatschappelijke sympathie kunnen rekenen)?

Is deze blog nu niet overdreven cynisch, net nu er ook bij justitie de eerste succesvolle stappen worden gezet in de elektronische communicatie? Voor de lezers die niet tot het selecte  groepje van de actoren van justitie behoren  (en nu nog altijd aan het lezen zijn) is het goed te verduidelijken dat advocaten nu ook al hun conclusies elektronisch kunnen neerleggen en dat ze dan ook een kopie van de uitspraak via mail ontvangen. Let wel, die mail vervangt niet de bruine envelop die enkele dagen later komt.  En die mail komt ook niet altijd (daar zal wel een verklaarbare reden voor zijn, maar daar ben ik niet slim genoeg voor). Zo verwachtte ik vorige week in een belangrijke zaak een vonnis. Ik had mijn conclusies via de elektronische snelweg gepost (en op de zitting bleek toch dat die ook de bestemming had bereikt, al vroeg de rechter toch wel om de stukken ook nog eens in papier neer te leggen, want via de elektronische weg was dat niet zo duidelijk, waarmee hij bedoelde dat de door de griffie op papier uitgeprinte versie van die elektronische neerlegging niet zo leesbaar was). Ook na telefonisch contact met de griffie kon het vonnis om onduidelijke redenen niet elektronisch worden bezorgd, maar de charmante griffiebediende kon op maandag wel melden dat het vonnis op donderdag met de post zou worden verstuurd. Eerder kon niet , wegens onderbemanning van de griffie. Ik probeerde nog de zaak te laten versnellen door te melden dat ik geen exemplaar met kleefband moest hebben, maar mijn verzoek was niet van aard om de zending te versnellen.  En op vrijdagavond kwam mijn buurman, na zijn dagtaak, bij mij  op kantoor met de bij hem verkeerd bestelde bruine enveloppe. Maar met kleefband, zoals gebruikelijk bij justitie in 2019.

Hugo LAMON

Meer blogposts lezen van Hugo Lamon? Dat kan hier!

Het boek ‘Jubelende Justitie’ is vanaf nu verkrijgbaar. In onderstaande video geeft meester Lamon extra toelichting.