Interne staking
Een interne staking. Hoewel het een term is die ik nog niet veel heb gezien, is hij goed gevonden. Een interne staking zou men kunnen omschrijven als een staking in de eigen onderneming, te onderscheiden van een staking bij een derde, bijvoorbeeld een toeleverings- of een transportbedrijf of een klant.
De vraag of een interne staking overmacht is, heeft in het artikel in De Morgen geen betrekking op de relatie tussen een werkgever en zijn al dan niet stakende werknemers. Ik laat die hier dan ook buiten beschouwing, hoewel zij interessant is.
In het artikel waarbij deze blogpost hoort, gaat het om de relatie tussen de werkgever in wiens onderneming wordt gestaakt (Ryanair) en zijn klanten (de passagiers). Kan Ryanair zich ten aanzien van de passagiers die hun vlucht missen omwille van de staking, beroepen op overmacht om hen geen schadevergoeding te moeten betalen voor het afgelasten van de vlucht die zij hebben besteld? Dat is dus geen vraag van sociaal recht, maar iet of wat (sociaal) jurist maalt daarom niet.
Overmacht
Het is vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie dat onder overmacht moet worden verstaan, “abnormale en onvoorzienbare omstandigheden die zich buiten toedoen van degene die zich erop beroept, hebben voorgedaan en waarvan de gevolgen ondanks alle voorzorgsmaatregelen niet konden worden vermeden (HvJ 5 februari 1987, Denkavit, punt 11).
Een staking in een andere onderneming dan die welke overweegt staking als overmacht in te roepen, moet in het algemeen worden beschouwd als een aan de laatstgenoemde onderneming vreemde omstandigheid, aangezien die geen invloed kon uitoefenen op de gebeurtenissen die tot het stilleggen van het werk hebben geleid (HvJ 7 mei 1991, C-338/89, Organisationen Danske Slagterier, punt 17). Een interne staking is niet vreemd aan de onderneming die ze inroept om van haar verbintenissen bevrijd te zijn.
In een ander arrest verduidelijkt het Hof dat een maar van overmacht sprake is bij abnormale moeilijkheden die onafhankelijk zijn van de wil de betrokkene en die ondanks alle dienstige voorzorgsmaatregelen onvermijdelijk blijken te zijn. Ingeval van een aangekondigde staking is dat in de regel niet het geval (HvJ 17 september 1987, zaak 70/86, Commissie/ Helleense Republiek, punten 8 en 9).
De mogelijke claim van de passagiers van Ryanair steunt op de verordening 261/2004, over de uitlegging waarvan het Hof van Justitie bevoegd is. Gelet op wat voorafgaat, zie ik niet in dat het Hof in voorkomend geval zou oordelen dat Ryanair terecht overmacht inroept. Waarom zou een nationale rechter anders beslissen?
Conclusie
De argumentatie van Ryanair is uit de lucht gegrepen.
Lees hier meer van deze auteur.
0 reacties