Er zijn van die momenten die je als beginnend jurist nooit vergeet. De geur van de oude zittingszaal, de lichte spanning die door je lijf trekt, het gewicht van de toga die nog wat onwennig om je schouders valt. En dan die woorden: “Ik zweer trouw aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet en aan de wetten van het Belgische volk.”

Het klinkt plechtig, misschien zelfs wat ouderwets. Maar een hol ritueel is het allesbehalve. In die ene zin ligt een wereld besloten — een belofte aan de samenleving, een engagement voor het leven. Op 1 september leggen honderden jonge advocaat-stagiairs opnieuw deze eed af. En vanuit mijn rol als communicatieverantwoordelijke van een juridische actualiteitswebsite, wil ik jullie – de nieuwe lichting – iets kleins meegeven. Geen juridisch advies, daarvoor hebben jullie stagemeesters. Wel een paar overdenkingen, wensen en – misschien zelfs – een zachte waarschuwing.

Allereerst wensen ik jullie nieuwsgierigheid toe. Niet alleen naar arresten, wetswijzigingen en juridische spitsvondigheden — al zul je die broodnodig hebben. Maar bovenal nieuwsgierigheid naar de mensen àchter het dossier. Naar de verhalen die niet in de stukken staan. De nuance in een mondeling pleidooi, het verdriet achter een geschil, de menselijkheid in het recht. Wie goed wil pleiten, moet eerst goed kunnen luisteren.

Ten tweede wens ik jullie moed. Advocaat zijn is meer dan logisch redeneren en foutloos citeren. Het is ook de durf hebben om rechtlijnig te zijn in kromme omstandigheden. Durven zeggen dat iets niet klopt. Durven kiezen voor integriteit, ook als dat je op korte termijn iets kost. In tijden van maatschappelijke polarisatie is het recht soms een dunne draad die ons verbindt. Mijn advies aan jullie: houd die draad stevig vast.

Ik wens jullie ook een gezonde twijfel toe. Want de wet is geen heilige tekst en rechtspraak geen exacte wetenschap. De beste juristen zijn niet de betweters, maar de denkers die hun eigen overtuigingen durven herzien. Die zichzelf blijven bevragen: heb ik alle kanten bekeken? Heb ik mijn cliënt werkelijk gediend? Heb ik het recht écht begrepen — of alleen het gelijk verdedigd?

En last but not least: ik wens jullie taalgevoel. Als communicatieverantwoordelijke ben ik dagelijks bezig met woorden: heldere taal, begrijpelijke duiding, correcte framing. Maar ook in de advocatuur is taal jullie machtigste instrument. Kies je woorden zorgvuldig. Ze kunnen ontregelen, overtuigen, genezen. Een goed geschreven conclusie is als een muziekstuk — het heeft ritme, opbouw, toon en overtuigingskracht. Beheers de taal, en je beheerst het spel.

Het wordt de komende jaren intens, dat staat vast. Lange werkdagen, korte nachten, talloze redactierondes. Maar weet dit: jullie maken, vanaf het moment dat jullie de eed hebben afgelegd, deel uit van een eeuwenoude traditie. Eén die draait om bescherming van rechten, de zoektocht naar de waarheid en het fundamentele vertrouwen dat elk verhaal gehoord mag worden.

En als je op een dag twijfelt — en die dag komt er, onvermijdelijk — denk dan terug aan dit moment. De toga. De eed. De belofte aan iets dat groter is dan jezelf.

Welkom bij de balie. Het ga jullie goed.

Arne Van Duppen
Communicatieverantwoordelijke Jubel