De Morgen, dinsdag 19 december 2017, p. 5

Het recht op deconnectie van het werk

Heeft een werknemer wel Kris Peeters of zijn nieuwe wet nodig om na de werkuren onbereikbaar te zijn? Ik denk het niet. Of toch niet altijd.

Laten wij de zaken even juridisch op een rij zetten.

Een werkgever mag een werknemer maar tewerkstellen tijdens de arbeidsuren. Een werknemer moet maar werken tijdens de arbeidsuren. Dat volgt uit verschillende wettelijke bepalingen, zowel van de Arbeidsovereenkomstenwet (art. 17, 1°, en 20, 1°, Arbeidsovereenkomstenwet) als van de Arbeidswet (art. 38bis Arbeidswet).

Een werknemer met wie de werkgever, iemand namens hem of een collega na de arbeidsuren contact opneemt in verband met het werk, heeft uiteraard het recht te weigeren daarop in te gaan, althans in de regel. De aard van de oproep, bijvoorbeeld voor een dringende aangelegenheid, of van de functie van de werknemer, bijvoorbeeld een verpleger van wacht of een werknemer met een leidinggevende functie of vertrouwenspost om maar eens arbeidsrechtelijke terminologie te gebruiken, kan meebrengen dat een werknemer een oproep wel moet aannemen of daarvoor beschikbaar moet zijn. Dat is gewoon een toepassing van de regel dat overeenkomsten, ook arbeidsovereenkomsten, te goeder trouw moeten worden uitgevoerd (art. 1134 B.W.) en tot meer verbinden dan daarin bedongen is (art. 1135 B.W.).

Het kan natuurlijk geen kwaad dat overleg wordt gepleegd over wat verwacht wordt of moet. Maar of het zinvol is dat op te leggen, zoals het wetsontwerp van minister Peeters beoogt (art. 106 wetsontwerp betreffende de economische relance en de versterking van de sociale cohesie)?

Conclusie

Een “normale en redelijke werkgever” heeft de wet niet nodig om te overleggen over wie wanneer bereikbaar moet zijn na de arbeidsuren. Hij doet dat van nature.

Willy van Eeckhoutte

Wilt u meer recente blogberichten van deze auteur lezen? Klik hier.