Voortwerken als gepensioneerde getuigt van solidariteit

De Standaard, donderdag 17 augustus 2017, p. 8

Genieten of genieten van

De Lijn stelt Fons Reynaerts en een collega tewerk via een uitzendbureau (“De twee zijn aangesteld via een interimbureau”, zo luidt het in het Vlaams). Beiden zijn gepensioneerd. Zij genieten dus een pensioen.

Maar blijkbaar genoten zijn niet van hun pensioen. Althans tot zij opnieuw aan de slag gingen. Fons Reynaerts zegt het duidelijk aan de mensen die niet begrijpen dat hij terug achter het stuur ging zitten: “Ze zeggen dat ik zo van mijn pensioen zou kunnen genieten. Maar dat is precies wat ik vandaag doe. Ik ging vroeger ook geen dag tegen mijn zin met de bus rijden”.

Vanzelfsprekend ontvangt Fons Reynaerts voor zijn werk het normale loon van een buschauffeur. Dat moet zijn werkgever, het uitzendbureau, overigens ook betalen (art. 10, 1^ste lid, Uitzendarbeidswet).

“Afdragen”

Door dat loon, dat boven zijn pensioen komt, kan Fons Reynaerts naar eigen zeggen “wat royaler leven, wat vaker uit eten gaan”. Maar – en hier komt het – “Afdragen voor mijn pensioen, dat hoeft gelukkig niet meer”. Is dat zo?

Op het loon van een werknemer wordt een bijdrage van 7,50 % afgehouden voor de pensioenen (art. 38, §, 1,  1°, Algemene Beginselenwet Sociale Zekerheid).

Die “afdracht” wordt ook toegepast op het loon dat een gepensioneerde verdient als werknemer.

Voor wie?
Komt die afdracht nog het pensioen van de betrokkene ten goede?

Neen, de jaren waarin een rustpensioen in de werknemersregeling wordt genoten, worden in beginsel niet (meer) in aanmerking genomen voor de berekening van het rustpensioen (art. 7, 8^ste lid, Pensioenwet Werknemers).

Conclusie

Fons Reynaerts “draagt niet meer af voor zijn” pensioen. Maar wel nog voor dat van de andere werknemers. Van solidariteit gesproken.

Willy van Eeckhoutte

Klik hier voor meer artikels van prof. van Eeckhoutte.