Wie er iets over wilde weten, kon terecht bij de Franse media. Vorige week vond de “G7 van de advocatuur” plaats. Toegegeven, zelfs ondergetekende – min of meer geoefende justitiewatcher – had er nog nooit eerder van gehoord. Voorzitters van de balieorganisaties uit Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten komen blijkbaar sinds 2019 geregeld samen. Voor de Europeanen is dat een handige manier om de Europese organisatie CCBE te ontlopen (en dus toch nog contacten te hebben met de Britten) en voor de anderen om op ‘wereldschaal’ na te denken over de advocatuur. Ze zeggen te spreken namens 1.800.000 advocaten.
Alhoewel de kans gering is dat die Grote Jongens zich zouden bekommeren om het lot van 11.000 Vlaamse advocaten, valt het op dat er universele baliegevoeligheden zijn. In de Franse gespecialiseerde pers kon men de reactie lezen van Jérôme Gavaudan, voorzitter van de Franse Nationale Raad van advocaten (CNB), die liet noteren: “De gezondheidscrisis kan worden overwonnen door de wet en dus door advocaten. Samen met de regeringen spelen wij een sleutelrol bij de normalisering van onze rechtsstelsels en gerechtelijke apparaten”. Een uitspraak waar waarschijnlijk ook de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies zich in kan vinden.
Het is allicht sneu om bij dat soort samenkomsten vooral te denken aan de bourgondische culinaire accommodatie en wie de kosten daarvan ten laste neemt. De deelnemers benadrukken dat ze deze keer hebben vergaderd via videoconferentie. In een gezamenlijke verklaring stellen ze solidair te zijn met alle advocaten die in de wereld worden geïntimideerd en bedreigd omwille van hun beroep. Ze roepen alle regeringen op om de onafhankelijkheid van de balie te bevorderen en daarvan een prioriteit te maken bij bilaterale en multilaterale verbintenissen. Ze roepen hun regeringen ook op om zich te onthouden van iedere maatregel die de onafhankelijkheid van advocaten en rechters zou kunnen ondermijnen. Ze herinneren er aan – en nu wordt het interessant – dat het essentieel is dat een rechtzoekende te allen tijde moet kunnen worden bijgestaan door een advocaat van eigen keuze. Cruciaal daarbij is de vertrouwelijkheid in de relatie advocaat-cliënt en het recht van de advocaat op een adequate voorbereiding van de verdediging.
Het is allicht niet slecht dat de vertegenwoordigers van de balies van de grote democratische landen aan die basisregels herinneren. Dat de vertrouwelijkheid in de contacten tussen advocaten en cliënten ook in ons land niet altijd een evidentie is, bleek enkele dagen geleden nog toen aan het licht kwam dat vertrouwelijke gesprekken in het kader van Salduz-bijstand door een Oost-Vlaamse politiezone werden opgenomen. Blijkbaar waren die politieagenten zich van geen kwaad bewust, zo meldden de kranten. Echt waar? De verklaring van de advocatenordes van de G7 zal allicht niet veel indruk maken, maar de Orde van Vlaamse Balies meldde intussen de bevoegde minister om opheldering te hebben verzocht en er zou ook een klacht zijn neergelegd bij het comité P. Als die verklaring van de G7 al iets aantoont, is dat het daar in Oost-Vlaanderen zeer grondig fout zit.
Het is ook niet slecht eraan te herinneren dat het recht op bijstand ook veronderstelt dat de advocaat ook voldoende tijd krijgt om de zaak adequaat voor te bereiden. Bij rechtbanken met aanzienlijke gerechtelijke achterstand (ook een schending van de beginselen van de goede rechtsbedeling) is dat natuurlijk relatief, maar het blijft ook hier een aandachtspunt.
Het interessante aan die soms wat hoogdravende plechtige verklaringen van de Groten der Aarde (toch minstens van deze van de balie) is dat ze toch gezamenlijke standpunten kunnen innemen, los van hun eigen rechtstradities en ook van hun nationale context. Het toont aan dat de balie de emanatie is van een universele waarde, ook al is ze ingebed in een eigen cultureel bepaalde traditie. Het is goed om dat in het achterhoofd te houden wanneer de verschillen aan de oppervlakte komen. Zoals het voorstel van vorige week van avocats.be om gratis eerste advies te geven aan kmo’s in het kader van de coronacrisis. Kmo’s weten beter dan wie ook dat er niet zoiets bestaat als een “free lunch”. Wie naar de frituur of naar een sterrestaurant gaat, moet er betalen. Dat geldt ook voor wie op bezoek gaat bij de advocaat. Dat dwaze idee zal dus hopelijk niet opgepikt worden door de OVB. Maar ondanks al die verschillen, zijn er de wereldwijde gezamenlijke bekommernissen.
***
Meer blogposts lezen van Hugo Lamon? Dat kan hier!
0 reacties