Zweimal vier Professoren, Vaterland du bist noch nicht verloren*
Gisteren werd in de Commissie voor Sociale Zaken van de Kamer van Volksvertegenwoordigers onder voorzitterschap van ondervoorzitter Eric Massin een hoorzitting georganiseerd met acht professoren van verschillende Belgische universiteiten.
Na afloop bedankte de éminence grise van de Belgische arbeidsjuristen, professor Roger Blanpain, namens alle collega’s de Commissie omdat zij haar werkzaamheden rond het “extreem gevoelige” thema van de (on)mogelijkheden en (on)wenselijkheden van een wettelijke regeling van het stakingsrecht aanving met het horen van de expertise die aanwezig is in de Belgische academische wereld.
Anders dan werd gezegd van de aanwezigheid van de professoren in het Frankfurter Parlement van 1948*, hielden, zo meen ik te hebben kunnen opmaken, de academici achteraf ook inhoudelijk een positieve indruk over aan het initiatief: er werd goed geluisterd naar de uiteenzettingen, de vragen die werden gesteld waren pertinent en gaven blijk van kennis en inzicht in de problematiek en de gevoeligheden die daarmee samenhangen (een beetje zoals het geval is met de vragen die wij professoren binnenkort zelf stellen aan onze studenten).
Eensgezindheid was er vanzelfsprekend niet, bij de professoren evenmin als die trouwens op te maken viel uit de vragen van de leden van de Kamercommissie. Maar onredelijkheid en gebrek aan aandacht voor de verschillende invalshoeken bleken evenmin te bespeuren.
Via de koppeling helemaal onderaan kan de samenvatting worden gelezen van mijn inleidende tussenkomst in de Kamercommissie. Het was ten slotte geen geheime hoorzitting, al werden delicate onderwerpen niet uit de weg gegaan. Het schieten kan beginnen.
0 reacties