​De zomer inspireert de klassieke media tot allerhande reportages die er buiten die periode niet toe doen. In Het Belang van Limburg en de Gazet van Antwerpen brengt Thomas Siffer (gewezen hoofdredacteur van onder meer Story) iedere week verslag uit over Bekende Vlamingen die hij drie dagen in Puglia laat logeren. Dit weekend was de minister van Justitie Annelies Verlinden de gast (HBVL, 16 augustus onder de blitse titel: “Die slaapverwekkend saaie politicus waar Conner Rousseau het over had? Dat ben ik, hé”). Het opzet is om iedere week een diepte-interview van verschillende pagina’s te brengen met persoonlijke informatie. Is Annelies Verlinden verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden? Op zulke vragen antwoordt ze liever niet.

Toch ontfutselt de journalist haar de bekentenis dat ze niet zo lang geleden verliefd is geweest, maar ze vraagt meteen om dat niet in de krant te schrijven omdat ze hoopt dat zoiets de mensen niet interesseert. Maar het verschijnt natuurlijk wél in de krant, net als de ontboezeming dat Guidance 46 van Amouage haar lievelingsparfum is en dat ze een poeder slikt met collageen en schaaldieren tegen het verouderen. Dat is de schaarse oogst van de journalist na drie dagen gepeuter in het privéleven (naast het reeds bekende feit dat ze veel aan sport doet en een fan van Bruce Springsteen is). Die terughoudendheid is een verademing in deze overgemediatiseerde tijden. Ook de minister heeft recht op een privéleven en het siert haar dat ze niet toegeeft aan die ongebreidelde nieuwsgierigheid die journalisten beroemd moet maken en hun producten moet doen verkopen.

Zoals wel vaker gebeurt in dat soort formats, komt de lezer weinig te weten over wat de minister politiek drijft. “Misschien ben ik van nature meer advocaat dan politicus”, zegt ze ergens in het interview, eveneens met het verzoek aan de journalist om dat in het artikel te schrappen (wat dus niet gebeurde). Die quote intrigeert, al wordt er in dat verslag van die driedaagse ontmoeting verder niet over gerept. Betekent het dat ze vindt dat een advocaat beter is dan een politicus of dat ze heimwee heeft naar haar vroegere leven waarin journalisten niet geïnteresseerd waren in haar relationele status?

De journalist gaat niet in op haar politieke standpunten. “Wanneer ze over politieke thema’s praat (…) dan zet ze haar automatische piloot aan, ratelt ze in een verschroeiend tempo door haar zinnen, weidt ze uit met een waaier aan details.” Over wat ze dan zegt blijft de journalist stilzwijgend, maar voor wie de minister al bezig hoorde, klinkt het vertrouwd.

Laten we het hier dan toch maar over haar politieke plannen hebben. Ze ging de vakantie in met een wat wollig eerste “hefboomplan”, waarin een aantal maatregelen voor Justitie worden aangekondigd “met versterking, vernieuwing en wederzijds respect als uitgangspunten”. In volle vakantie meldt ze dan weer de oprichting van een nieuwe commissie die tegen september 2028 een blauwdruk moet afleveren om de overbevolking in de gevangenissen tegen te gaan (wat dan door haar opvolger zal moeten worden uitgevoerd). Dat zorgde al meteen voor een kritisch stuk in De Standaard (“Taskforce moet overbevolking in gevangenissen aanpakken, maar bestond er al niet zoiets?”, DS, 19 augustus). De analyse is scherp: “België heeft namelijk al twee organisaties die de gevangenissen in de gaten houden. Een ervan, de Centrale Toezichtsraad voor het Gevangeniswezen (CTRG), monitort het reilen en zeilen binnen elke gevangenis en doet aanbevelingen op basis van wetenschappelijk onderzoek. Maar opvallender: in 2024 is er een adviesorgaan opgericht met een zeer gelijkaardige opdracht als de nieuwe commissie: de Penitentiaire Beleidsraad. Die ‘geeft advies over het gevangenisbeleid’ en ‘buigt zich over complexe problemen’ van het gevangeniswezen.”

Zijn er dus al niet genoeg adviezen en aanbevelingen geschreven en is het niet tijd om tot actie over te gaan? Het is daarbij misschien interessant om een eerdere ontboezeming van dezelfde minister in herinnering te brengen in de krant Le Soir van 12 juli, waarover hier reeds eerder werd bericht en waarin ze stelde: “Tijdens regeringsonderhandelingen voor Arizona zei men tegen mij: ‘We moeten gevangenissen bouwen.’ Ik antwoordde dat we misschien beter moeten nadenken over hoeveel capaciteit ons land met elf miljoen inwoners eigenlijk nodig heeft. Want je kunt altijd meer plaatsen bouwen, en als we capaciteit hebben, zullen we ook aanbod hebben.”

Is dat niet bij uitstek de vraag die politici moeten beantwoorden?
De minister bekende dat ze niet zo lang geleden verliefd is geweest, maar dat het nu voorbij is. Is het misschien haar liefde voor Justitie die in crisis verkeert?

​​Hugo Lamon

​Lees hier meer columns van meester Hugo Lamon over Justitie.

Op de hoogte blijven van alle nieuwigheden binnen justitie, advocatuur en de juridische en fiscale wereld? Volg Jubel.be op LinkedIn.