​ Magistraat zijn is meer dan een beroep. Het is een roeping. Een permanent engagement dat naast wetten en dossiers, draait om mensen, waarheid en evenwicht.

Zaken die blijven hangen

Sommige dossiers laten je niet meer los. Vooral wanneer de slachtoffers kinderen, ouderen of kwetsbare personen zijn. Dat zijn de zaken die onder je huid kruipen, die je bijblijven, ook lang na het vonnis of arrest.

Ik herinner me een reeks brutale home invasions waarbij oudere mensen in hun eigen huis gewelddadig werden overvallen. Alleenstaande, maar bijzonder kranige mensen. Het oudste slachtoffer was net honderd jaar. Deze mensen bleven getraumatiseerd achter. Dat raakt je in elke vezel.

In zulke dossiers word je als magistraat een pitbull. Je bijt je vast. Je laat niet los tot de waarheid boven water komt en de daders gevat zijn.

Van overtuiging naar roeping

Recht en rechtvaardigheid boeiden me al van jongs af aan. Tijdens de humaniora wist ik het zeker: ik wilde rechten studeren.

Ik werd advocaat, acht jaar lang, op een strafrechtkantoor. Ik verdedigde mensen, luisterde naar verhalen, en vocht voor hun rechten. Een boeiende en uitermate leerrijke tijd waarin ik mensen kon bijstaan in hun moeilijkste momenten, slachtoffers én daders.

Maar na verloop van tijd groeide het besef dat ik nog meer wilde betekenen. Als advocaat kan je heel veel betekenen voor één persoon, een familie of een organisatie. Als magistraat vertegenwoordig je niet één belang, maar dat van de hele samenleving.

En dat is wat me drijft. De wetenschap dat wat je doet, betekenis kan hebben voor de ganse samenleving. Impact hebben. Die ene steen kunnen verleggen, die een wereld van verschil kan maken.

“Je probeert in elk dossier de waarheid te achterhalen, elke steen om te draaien. Gedreven door de zoektocht naar de waarheid en in een streven naar rechtvaardigheid.”

De essentie van justitie

Justitie is geen koud systeem van puur wetten en straffen. Het gaat over menselijkheid, over inzichten en begrijpen wat er achter de feiten schuilgaat. Over empathie maar ook kordaat grenzen stellen. En tegelijk ook over herstel en verantwoordelijkheid.

Voor mij is magistraat zijn dan ook geen beroep maar een roeping en een engagement, non-stop. Je zit in de cockpit, stuurt het onderzoek, draagt verantwoordelijkheid en toont moed. Dag en nacht. Je draait elke steen om. Gedreven door de zoektocht naar waarheid en in een streven naar rechtvaardigheid.

Vertrouwen en openheid

Ik ben magistraat op het parket-generaal in Brussel, en ben ook nationaal beleids- en beheersmatig actief voor het College van procureurs-generaal en het College van het openbaar ministerie.

Daarnaast ben ik persmagistraat. Zowel nationaal als op het parket-generaal en auditoraat-generaal van Brussel. Een functie die me toelaat om de brug te slaan tussen justitie en de burger. Al beschouw ik eigenlijk iedere magistraat en parketmedewerker ambassadeur voor onze organisatie.

Transparantie en open communicatie zijn wat mij betreft een essentieel onderdeel van vertrouwen. Niet om de instellingen in de kijker te zetten, maar om te tonen waar we mee bezig zijn, welke verantwoordelijkheden we nemen en vooral, wat we kunnen betekenen voor de samenleving en voor de burger in het bijzonder. Een rechtvaardige en veilige samenleving die de burger begrijpt en die het vertrouwen waard is.

Want justitie is geen abstract gegeven. Ze wordt gemaakt door mensen; collega’s, magistraten en medewerkers, die elke dag met hart en ziel, gedrevenheid en passie, proberen het verschil te maken.

Lees hier ook andere interviews over leven en werk van de magistraat.