​Van een stage bij VRT tot parketjurist: Alexandra’s parcours bewijst dat magistraten van veel markten thuis zijn. Omdat ze zelf mee wou beslissen over dossiers, volgt ze de gerechtelijke stage tot magistraat. Van de adrenaline op het parket tot zelf vonnissen schrijven: “Mijn wereld is enorm verbreed.”

Goesting om een steentje te verleggen

Toen Alexandra op haar achttiende een studierichting moest kiezen, overwoog ze verschillende opties? van journalistiek tot psychologie. Maar uiteindelijk werd het rechten. “Omdat alles in de samenleving daaraan gelinkt is. Je belastingbrief invullen, dat is fiscaal recht. Je fiets die gestolen wordt, dat is strafrecht.” Ze liep stage op de justitieredactie van de VRT en ging daarna aan de slag als persmedewerker bij het parket van Oost-Vlaanderen. “Dat was op dat moment de ideale job voor mij, op het snijvlak tussen justitie en communicatie. Als persmedewerker ben je de tussenpersoon tussen de journalisten en de magistraten. Maar ik merkte dat ik steeds meer zelf in die dossiers wou duiken. Dus toen er een vacature voor parketjurist kwam, heb ik mijn kans gegrepen. Als jurist heb ik tweeënhalf jaar in het team Jeugd en Gezin gewerkt.”

“Ik deed veel juridisch werk achter de coulissen, maar mocht geen eindbeslissingen nemen. Na een tijdje voelde ik het dus wel kriebelen om een stap verder te gaan. Omdat ik twee jaar juridische beroepservaring had, kon ik meedoen aan het toelatingsexamen voor de gerechtelijke stage – en ik was geslaagd. Uiteraard zijn er binnen de stage theoretische opleidingen, maar je maakt vooral vanop de eerste rij mee wat het werk van een magistraat écht inhoudt. Daardoor verbreedt je wereld enorm. Ik heb het gevoel dat ik ook als mens gegroeid ben.

Want het gaat niet alleen om het correct kunnen opstellen van een vordering of het kiezen van de juiste kwalificaties voor een misdrijf.

Als je voor justitie werkt, moet je een open blik hebben. En goesting om mee te werken aan een oplossing en om een steentje te verleggen. Deze opleiding wakkert bij mij het intrinsieke gevoel aan iets te willen bijdragen aan de maatschappij.”

“Bij het Openbaar Ministerie weet je nooit waar je dag zal eindigen.”

Het verschil maken in acute situaties

Momenteel loopt Alexandra stage bij de zetel, maar hiervoor liep ze een jaar lang mee op het Openbaar Ministerie. “Uiterst gevarieerd, zo zou ik het omschrijven. Je begint je dag, maar je weet nooit waar die zal eindigen. Dat vind ik zalig. Het boeiendste aan het parket is dat het draait om wat er nú gebeurt. Vindt er bijvoorbeeld een ernstig verkeersongeval plaats, dan moet jij bepalen welke actie nodig is. Moet het kruispunt afgezet worden? Moet er een verkeersdeskundige ter plaatse komen? Zeker in acute situaties kan je echt een verschil maken. Dan denk ik bijvoorbeeld aan intrafamiliaal geweld, waarbij onze tussenkomst het duwtje in de rug kan zijn voor een slachtoffer om weg te gaan bij een gewelddadige partner. In drugsdossiers zijn mensen soms opgelucht dat ze tegen de lamp lopen bij een verkeerscontrole, omdat ze hun verslaving dan niet meer alleen moeten dragen en hulp kunnen krijgen. Justitie is veel meer dan straffen. Het is ook de hand reiken naar wie de weg even kwijt is. Het is bij uitstek mensenwerk. Als er iets gebeurt, zijn wij er om te helpen.” Daarom moet een magistraat volgens Alexandra vooral open-minded en kritisch van geest zijn. “Je moet eigenlijk van veel markten thuis zijn: juridisch sterk, maar ook emotioneel intelligent.”

“Justitie is veel meer dan straffen. Het is ook de hand reiken naar wie de weg even kwijt is.”

Of Alexandra een groot verschil merkt tussen het Openbaar Ministerie en haar huidige stage bij de zetel? “Beide zijn boeiend. Het dagelijkse werk op het parket is erg gevarieerd en vaak onvoorspelbaar, terwijl het werk bij de zetel een vaster stramien volgt. Je bereidt je zitting voor, dan is er de zitting zelf en achteraf schrijf je je vonnis. Maar natuurlijk zijn de zaken die voorkomen ook heel gevarieerd. En een groot pluspunt is de flexibiliteit. Als je een afspraak hebt in de namiddag, schrijf je ’s avonds verder aan je vonnis. Je kan niet plots opgeroepen worden, zoals bij het parket, waardoor je je werk en privé beter op elkaar kan afstemmen.”

Zelf wil Alexandra het liefst verdergaan in de staande magistratuur – het parket, dus. Daar zit haar journalistieke achtergrond ongetwijfeld voor iets tussen. “Ik wil voelen wat er vandaag leeft. Ik sluit zeker niet uit dat ik ooit naar de zetel ga, maar de dynamiek en adrenaline van het parket voeden mij. Mijn zus is spoedarts, dus het zit wellicht in onze genen. (lacht) Op dat vlak heb ik mezelf beter leren kennen en ontdekt dat ik het hoofd makkelijk koel kan houden in een crisissituatie. Want je weet natuurlijk niet op voorhand hoe je daarop zal reageren.”

Mensen helpen en elke dag bijleren

Alexandra is honderd procent overtuigd van haar keuze, maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn, benadrukt ze. “De werkdruk is hoog, daar kan je niet omheen. En de huidige werkomstandigheden maken het er niet makkelijker op. Justitie heeft een grote maatschappelijke verantwoordelijkheid, maar de overheid moet er natuurlijk voor zorgen dat we die verantwoordelijkheid kunnen opnemen. Als er jarenlang beknibbeld wordt op de middelen, wordt dat een pak moeilijker. Er is vandaag gelukkig wel meer aandacht voor, dus ik hoop dat het de aanleiding zal zijn voor verandering.”

“Het dienstverlenende karakter van de functie vind ik heel waardevol.”

“Ondanks de werkomstandigheden blijven magistraten wel zeer gemotiveerd. Zelf haal ik voldoening uit het feit dat ik veel kan geven. Mensen komen bij justitie terecht omdat ze met een probleem zitten, en als magistraat kan je daar een sleutelrol in spelen. Je kan mee nadenken en een oplossing zoeken. Dat dienstverlenende karakter van de functie vind ik heel waardevol. Ik doe dit supergraag en voel dat het werk dicht bij mezelf ligt. Ik leer ook juridisch nog elke dag bij. Bijvoorbeeld over verzekeringspolissen, omdat ik bij de burgerlijke rechtbank een dossier had over een val in een klimzaal, waarbij een musketon niet goed was vastgemaakt. Uiteraard heb ik ook wel eens een mindere dag. Als ik een vonnis aan het schrijven ben en ik zit echt vast, dan ga ik een toertje lopen. Sporten doet mij altijd deugd. En sinds kort schilder ik. Ik heb dus zeker nog ruimte voor hobby’s naast het werk. En ook mijn familie en vrienden zie ik vaak, zij zijn goud waard.”

Van witwaszaken tot jeugdhulp

Voor Alexandra is één ding zeker: ze gaat voor een lange carrière in de magistratuur. “Dat je kan doorgroeien, speelt daar sowieso in mee. Ben je bijvoorbeeld geïnteresseerd in vennootschapsrecht of fiscaal recht, dan kan je je specialiseren in witwaszaken. Of je kan expert worden in alles wat te maken heeft met jeugdhulpverlening. Daarnaast zijn er verschillende beleidsfuncties, zowel in de staande als zittende magistratuur, waarin je je meer bezighoudt met de visie en organisatie. Of je kan na een paar jaar als procureur de overstap maken naar strafrechter. Je kan binnen de magistratuur heel veel verschillende functies uitoefenen als je dat wil. Alle wegen liggen open.”

Word magistraat