De Belgische federale regering heeft tijdens de zomer van 2025 in het regeerakkoord opgenomen dat computerprogramma’s opnieuw onder het gunstige belastingregime voor auteursinkomsten kunnen vallen, wat een positieve ontwikkeling zou zijn voor de IT-sector. Dankzij dit regime genieten auteurs van een belastingtarief van maar 15%.

Indien dit voorontwerp van wet wordt goedgekeurd, zou de uitbreiding ingaan vanaf 1 januari 2026.

Huidig belastingregime voor auteursinkomsten

Het regime werd ingrijpend ingeperkt door de programmawet van 26 december 2022 met als voornaamste doel de toepassing terug te brengen naar zijn oorspronkelijk doel : een gunstregime voorzien voor artistieke beroepen die hogere risico’s en onregelmatige inkomsten kennen.

Daartoe werd de reikwijdte beperkt tot inkomsten uit de overdracht of licentiëring van “Auteursrecht en naburige rechten” met een specifieke verwijzing naar titel 5 van boek XI van het Economisch Wetboek (“het wetboek”). Daardoor worden computerprogramma’s (titel 6) en databases (titel 7), in principe uitgesloten.

Verder moeten de inkomsten betrekking hebben op de exploitatie of het daadwerkelijke gebruik van originele werken van literatuur of kunst (artikel XI.165 van het wetboek) of op prestaties door uitvoerende kunstenaars (artikel XI.205 van het wetboek).

Als gevolg van deze wijzigingen valt softwareontwikkeling niet langer binnen de scope van het regime: andere digitale beroepen, zoals webdesign of videogame-ontwikkeling, kunnen, onder voorwaarden, wel nog in aanmerking komen.

Personen die willen genieten van het regime, moeten tevens aan één van de volgende voorwaarden voldoen:

1. Ze moeten beschikken over een kunstwerkattest; of
2. Het auteursrechtelijk beschermde werk moet worden overgedragen of in licentie zijn gegeven aan een derde met het oog op mededeling aan het publiek, openbare uitvoering/opvoering of reproductie.

Indien aan de voorwaarden voldaan is, genieten de (individuele) inkomsten uit overdracht of licentiëring van auteursrechten van het volgende belastingregime:

1. Een vast tarief van 15 %[1] op het deel van het inkomen dat niet boven 30 % van de totale bezoldiging van de werknemer uitkomt met een grens van € 75.360 (voor inkomstenjaar 2025) en mits de gemiddelde auteursvergoeding over de 4 voorgaande jaren niet meer bedraagt dat € 75.360;[2]
2. Een forfaitaire kostenaftrek van maximaal € 15.072,50 (voor inkomstenjaar 2025);[3]
3. In bepaalde omstandigheden een vrijstelling van werknemer- en werkgever sociale zekerheidsbijdragen.[4]

Hangende ontwerp

Volgens het ontwerp zou het auteursrechtelijke regime opnieuw van toepassing worden op computerprogramma’s (titel 6 voor voormeld boek), maar niet op databases (titel 7 van voormeld boek). Hoewel de overheid dus de intentie lijkt te hebben om het regime uit te breiden naar softwareontwikkeling, blijven er toch nog vragen over de concrete toepassing.

Het lijkt er ook op dat de bijkomende vereisten (zoals het bezit van een kunstwerkattest of de overdracht aan een derde met het oog op mededeling aan het publiek, een openbare uitvoering of opvoering, reproductie) niet geschrapt zullen worden.

Mededeling aan het publiek?

De mededeling aan het publiek kan verschillende vormen aannemen (o.a. schriftelijk, grafisch, fotografisch).[5] Onder ‘publiek’ wordt verstaan een onbepaald aantal kijkers of lezers, waarvan de populatie voldoende groot en open is. De publicatie mag niet beperkt worden tot een besloten of private groep.[6]

Het begrip ‘mededeling’ impliceert dat het werk ter beschikking wordt gesteld waardoor het publiek toegang heeft tot het werk, waarbij het niet beslissend is of het publiek daadwerkelijk van die toegang gebruik maakt. De voormalig minister van Financiën Vincent Van Peteghem benadrukte dat indien de overdracht of licentie vanaf het begin de bedoeling heeft om het auteursrechtelijk werk louter in besloten kring te verspreiden, niet wordt voldaan aan de voorwaarde van mededeling aan het publiek. Dit verandert niet wanneer het werk achteraf publiek wordt gemaakt, bijvoorbeeld door publicatie op een website, zonder dat er een verdere exploitatie of daadwerkelijk gebruik aan verbonden is.[7]

De wetgever wou voorkomen dat een auteursrechtelijk beschermd werk wordt gemaakt en overgedragen met de bedoeling het alleen in besloten kring te gebruiken, maar dat het na overdracht toch publiek wordt gemaakt om zo te kunnen genieten van het fiscaal regime voor auteursrechten. Dit standpunt wordt ook bevestigd in antwoord op een parlementaire van 14 november 2023.[8]

Wat is reproductie?

Voor de invulling van het begrip ‘reproductie’ wordt verwezen naar de Europese rechtspraak van het Hof van Justitie.[9] Volgens voormalig minister van Financiën moet de notie ‘reproductie’ samen gelezen worden met de begrippen ‘mededeling aan het publiek’ en ‘openbare uitvoering of opvoering’. Dit betekent dat reproductie vereist dat het gereproduceerde werk ook daadwerkelijk wordt medegedeeld aan het publiek.[10]

Dit standpunt is opvallend, aangezien het reproductierecht een afzonderlijk en zelfstandig recht vormt naast het recht op publieke mededeling (art. 17§1 lid 5, 5de streepje WIB92 “[…]dat de rechthebbende in het kader van de overdracht of de verlening van een licentie in overeenstemming met de eerste drie streepjes deze rechten overdraagt of in licentie geeft aan een derde voor een mededeling aan het publiek, een openbare uitvoering of opvoering, of voor reproductie)”. De overdracht aan een derde voor reproductie impliceert niet automatisch dat er ook sprake is van mededeling aan het publiek.

Deze discussie is van belang voor de praktische toepassing van het auteursrechtelijk belastingregime binnen de IT-sector, omdat het bepaalt in welke mate softwareontwikkelaars kunnen profiteren van het gunstige fiscale regime wanneer de software niet publiekelijk wordt medegedeeld maar uitsluitend intern of voor een beperkte klantengroep wordt gebruikt.

Hopelijk komt hieromtrent meer duidelijkheid, want dit komt de beoogde verruiming van het toepassingsgebied niet ten goede.

Conclusie

Bedrijven die het regime voor auteursrechten wensen toe te passen op hun creatieve IT-medewerkers zullen dus, mits inwerkingtreding van het momenteel voorliggend voorontwerp van wet, moeten beoordelen of de ontwikkelde software bestemd is voor (i) verspreiding aan een ruimer publiek of (ii) eerder voor intern gebruik of specifiek afgestemd op een klant. Het zal dus in concrete moeten beoordeeld worden of de nieuwe uitbreiding effectief voor de betrokken onderneming en de medewerkers gunstig zal zijn en of deze zonder risico kan worden ingevoerd. In heel wat gevallen zal de aanvraag van een voorafgaande beslissing aangewezen blijven.

​Geoffrey Honhon
Sofie Van Breedam
Deloitte

Bibliografie

​[1] art. 171 2°bis WIB92.
[2] art. 37 tweede lid WIB92.
[3] art. 4 KB/WIB92.
[4] Koninklijk besluit van 7 april 2023 tot wijziging van artikel 19 van het koninklijk besluit van 28 november 1969 tot uitvoering van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, Belgisch Staatsblad van 14 april 2023.
[5] Memorie van toelichting, DOC55 3015/001, p. 64.
[6] Verslag DOC55 3015/014, p. 74.
[7] Verslag DOC55 3015/014, p. 74.
[8] Vraag 1754 van 14 november 2023 van de heer Bihet, Vr. en Antw., Kamer, 55, nr. 126, blz. 246-247.
[9]Memorie van toelichting DOC55 3015/001, p. 65.
​[10]Verslag DOC55 3015/014, p. 58.