9 sep 2020 | Column

De zwijgende meerderheid bij justitie alweer geschoffeerd

Door Hugo Lamon

(Ge)recht in de spiegel

Recente vacatures

Advocaat
Ondernemingsrecht Vennootschapsrecht
3 - 7 jaar
Antwerpen Limburg Vlaams-Brabant Waals-Brabant
Advocaat
Ondernemingsrecht Vennootschapsrecht
0 - 3 jaar
Antwerpen Limburg Vlaams-Brabant Waals-Brabant
Advocaat
Douane
0 - 3 jaar
Antwerpen
Paralegal
Arbeidsrecht Vennootschapsrecht
0 - 3 jaar
Brussel
Advocaat
Arbeidsrecht
5 - 10 jaar
Brussel

Aankomende events

Opgelet: dit artikel werd gepubliceerd op 09/09/2020 en kan daardoor verouderde informatie bevatten.

LAMON op woensdag

Mr. Hugo Lamon is advocaat aan de balie van Limburg en Brussel NL.
Hij publiceert over o.m. ondernemingsrecht en deontologie.

Hij mengt zich al jaren in het maatschappelijk debat over justitie.

Er was een tijd dat advocaten zaken gingen pleiten voor de rechtbank en daarna in de beslotenheid van hun kabinet het vonnis met hun cliënt bespraken. Voor rechters was hun vonnis (of arrest) het enige communicatiemiddel. Journalisten luisterden in zittingszalen naar de debatten en gingen ’s middags een pintje drinken met een alcoholminnende griffier, in de hoop dat die wat loslippig werd en zo voor een scoop kon zorgen. Toegegeven, het is van lang vervlogen tijden die gelukkig achter ons liggen.

Het is deze week allicht weinigen ontgaan: een aantal media-strafpleiters lieten hun licht schijnen op de Reuzegom-affaire en de zaak Chovanec. Het begon met de ene advocaat die vreesde voor klassenjustitie. De rechters zouden immers in de zaak Reuzegom door de “mediadruk” niet meer sereen kunnen oordelen. Liet hij zich net daarom gretig over dit onderwerp door de journalisten interviewen? Daarop volgde een opiniestuk van een andere advocaat, die een partij bijstaat in de zaak Chovanec maar het in één beweging ook had over de zaak Reuzegom, waar hij als advocaat een partij bijstaat. Hij fulmineerde tegen de mediatisering en de trial by media, uiteraard ook via de krant en een tv-optreden. Een dag later was het de beurt aan een andere BV-advocaat om die confrater de les te spellen. Samengevat is het volgens hem een mensenrecht om te lekken naar de pers. Subtiliteiten dat de immuniteit van het pleidooi enkel geldt in de zittingszaal (en niet daarbuiten, dus ook niet in de media) en dat bovendien het beroepsgeheim van de advocaat via deontologische regels wordt gekaderd hoorden niet thuis in dat pleidooi. En zo bleef het doorgaan. De voorlopig laatste episode is het televisie-interview van alweer een advocaat die voor de camera’s zit te pleiten dat zijn dossier vooral niet in de media moet worden behandeld.

Een handvol advocaten – de door de media uitgeroepen “toppleiters”-  bepalen daarmee eens te meer het imago van de balie. De zwijgende meerderheid van anonieme advocaten kijkt gegeneerd de andere richting uit, bevreesd dat hun verontwaardiging als afgunst zou worden gekwalificeerd. Maar waarom mag er niet luidop worden gezegd dat dit niet de maat der dingen is en dat vele hardwerkende advocaten het beste van zichtzelf geven en hun cliënten bijstaan zonder zich als mediawoordvoerder van hun cliënt te beschouwen?

De nieuwe voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies besteedde aandacht aan de zaak Chovanec in zijn nieuwe rubriek “de voorzitter op vrijdag” (bij nader inzien enkel de eerste vrijdag van de maand). “In deze zaak, zoals in alle andere lopende zaken, bewaar ik een strikte neutraliteit. Maar dat neemt niet weg dat ik als advocaat en als mens enkele bedenkingen met u wil delen”. Dat klinkt veelbelovend, maar dan gaat hij toch wat op de rem staan. Hij eindigt wat zuinigjes met : “Het is een beschamend schouwspel, dat tot overmaat van ramp in de pers geëtaleerd en uitgevochten wordt alsof de instellingen van de rechterlijke macht buitenspel staan”. Maar wat nu? Is hiermee  – om het parlementaire jargon te gebruiken – “het incident gesloten”? Het valt te hopen van niet.

Ook in magistratenland morde de silent majority. Aanleiding was een pittig stuk in Knack over bijklussende magistraten, die met allerhande nevenjobs geen tijd meer zouden hebben voor hun hoofdbezigheden. En dan moest het artikel in de Tijd nog komen, over de 10.000 strafzaken die verjaren, waaronder de Fortis-zaak. “Dat het proces over het grootste financiële drama van de voorbije kwarteeuw verjaart, is nefast voor het rechtsgevoel in onze democratie. Verontwaardiging is op haar plaats” zo oordeelde Isabel Albers scherp in de Tijd (5/9) onder de veelzeggende titel ‘Indignez-vous’. Voor de vele gemotiveerde magistraten – en die zijn er – is dit even slikken. De zwijgende meerderheid kreeg de volmondige steun van de Antwerpse rechtbankvoorzitter Bart Willocx, die het opnam voor zijn collega’s. Hij erkent dat er nog veel kan verbeteren maar, zo voegde hij er krachtig aan toe, “ik laat de collega’s ook niet beledigen”. Hij stelt ook de open vraag wat we als samenleving willen. “De ene keer zijn magistraten wereldvreemd, de andere keer mogen ze absoluut geen nevenactiviteiten uitoefenen”.

Rechters die verder kijken dan de zittingszaal en advocaten die zich bij het verdedigen van hun cliënten wat meer focussen op de zittingszaal. Kan zo het evenwicht weer worden hersteld en zou de burger zich daar dan niet beter bij voelen?

Hugo LAMON

Meer blogposts lezen van Hugo Lamon? Dat kan hier!

(Ge)recht in de spiegel

Recente vacatures

Advocaat
Ondernemingsrecht Vennootschapsrecht
3 - 7 jaar
Antwerpen Limburg Vlaams-Brabant Waals-Brabant
Advocaat
Ondernemingsrecht Vennootschapsrecht
0 - 3 jaar
Antwerpen Limburg Vlaams-Brabant Waals-Brabant
Advocaat
Douane
0 - 3 jaar
Antwerpen
Paralegal
Arbeidsrecht Vennootschapsrecht
0 - 3 jaar
Brussel
Advocaat
Arbeidsrecht
5 - 10 jaar
Brussel

Aankomende events

Blijf op de hoogte

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

3 Reacties

3 Reacties

  1. Hans Rieder

    Geachte heer Lamon
    Hebt u al ooit bij de voorlezing van een vonnis de tekst kunnen volgen op een ongetekende kopie in de zin niet ondertekend van dat vonnis die u onrechtstreekse werd bezorgd door een journalist? Neen. Wel zwijg dan. Laat de advocaten die dat wel hebben beleefd spreken en schrijven. Luister naar hen en lees hen met genoegen. En wat kan die belangrijke zwijgende meerderheid daarmee doen. De advocaten die dat beleven onvoorwaardelijk steunen. Spreken uit één mond dat hebben we nodig. Discordant zijn uit nijd moet ook onderdrukt worden, dat is koren op de molen van het systeem dat zich kost wat kost wil handhaven. De balie moet eendrachtig opkomen tegen het parket dat de lekker bij uitstek is. Hou op met die mentaliteit van nestbevuiling. Ieder advocaat is evenwaardig. Iedereen zingt zoals hij gebekt is. Als we allemaal aan het zelfde zeel trekken kan er misschien nog iets van komen. Confraterneel. Hans Rieder

    Antwoord
    • Patrick Albert Boelens

      Ik heb zelfs al in de krant het verslag van de onderzoeksrechter gelezen toen ik zat te wachten tot het mijn beurt was op de de zitting van de Raadkamer waar diezelfde onderzoeksrechter verslag zou uitbrengen.
      Mr. Lamon heeft gelijk dat processen niet in de media moeten worden gevoerd meer de zelfverklaarde ‘topadvocaten’ moeten ophouden ‘Calimero’ te spelen als ze op de vingers worden getikt.
      Na 40 jaar advocatuur betreur ik de zedenverwildering in de juridische wereld en denk dat het geen kwaad kan als hierover een ruim debat wordt gevoerd in plaats van Trumpachtige scheldpartijen te laten opborrelen.

  2. Benjamin Capozzi

    Onnozelaars. Ge verdedigt pure moordenaars die in de toekomst ook advocaat, politieker,… Of eender welke hoge, goed-verdienende functie onder hun gat krijgen zonder er iets voor te moeten doen, behalve de bende fascistische moordenaars uithangen en janken dat ze geviseerd worden voor hun MOORD, fascisme,… Waar duidelijke bewijzen van zijn in hun EIGEN communicatie dat dit allemaal met voorbedachte rade was. #JusticeForSanda #EenBomOnderReuzegom

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.